Over mijzelf

Allereerst bedankt voor je interesse in mijn werk!

Mijn naam is Natascha Boel. Ik woon en werk in een oude boerderij op het Hollandse platteland. Mijn baan als jurist heb ik opgezegd om mijn droom te volgen: vormgever worden. Ik begon mijn opleiding aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam en studeerde daarna af aan de Hoge School voor de Kunsten Utrecht als illustrator. Mijn eindexamenproject was te zien in het Dutch Designhuis in Eindhoven. 

De laatste jaren heb ik in opdracht gewerkt voor tijdschriften waaronder “Flow Magazine” (tijdschrift van het jaar 2014) en het attratctiepark “De Efteling”. Sinds kort werk ik alleen nog zelfstandig zodat ik volledig vrij ben om de dingen te doen die ik het liefst wil: schilderen en collages maken.

Over mijn werk

Ik hou van alle soorten papier. Papier is de basis van al mijn werk. Hierop teken en schilder ik met acrylverf, Oost-Indische inkt en potlood. Vaak combineer ik dit met stof, wol of andere materialen. Mijn portretfoto’s zijn het uitgangspunt voor mijn schilderijen en soms ontstaan van hieruit de grote wandkleden en plaids. Collages maak ik vaak ter inspiratie voor nieuw werk, maar worden af en toe, als vanzelf, een werkje op zich.

Opvallend in mijn werk zijn de overdadige decoraties. Inspiratie hiervoor vind ik in stoffen en sieraden van inheemse (veelal verdwijnende) culturen. Vooral patronen en ornamentale versieringen uit India, Nepal, Indonesie, Iran en Japan zie je terug in mijn werk. Wellicht heeft deze voorliefde met het Oosten te maken met mijn eigen Aziatische voorouders.

De uitbundigheid van de rijke decoraties staat in schril contrast met de portretten van de ingetogen mensen, meestal vrouwen of meisjes. Door het vaak grote formaat van mijn werk fascineren deze in zichzelf gekeerde figuren des te meer. Hoe groot en dichtbij zij zijn, ze blijven onbereikbaar. Zij lijken zich niet bewust van hun omgeving of hun eigen schoonheid.

De façade van versiering biedt ogenschijnlijk bescherming maar accentueert door haar overdaad de kwetsbaarheid van de vrouwfiguren. Doordat de vrouwen verdwijnen in hun omgeving lijken uiterlijkheden belangrijker te worden dan zijzelf. Hoewel de omgeving en decoraties op het eerste gezicht de aandacht trekken hebben juist de bijna onzichtbare vrouwen de grootste aantrekkingskracht.
Ik ben steeds op zoek naar een evenwicht tussen materiaalgebruik en de inhoud van het werk. Formaat, kleur en materialen zorgen voor een bepaalde uitstraling en roepen een bepaald gevoel op. Maar het is de geïsoleerde mens waar het uiteindelijk om gaat.